Krzysztof Miklaszewski (ur.30.V.1944), scenarzysta i reżyser filmu dokumentalnego i oświatowego (uprawnienia kategorii I), absolwent dwóch fakultetów Uniwersytetu Jagiellońskiego, stypendysta amerykański (State Department – Washington) i brytyjski (Visiting Fellow of Staffordshire Polytechnic, BBC London), dziennikarz, komentator i reżyser telewizyjny (1972 – 2007), autor znanych i uznanych cykli telewizyjnych (m.in.: “Twarze Teatru”, “Anatomia spektaklu”, “Opowieści niesamowite Stanisława Hadyny”, “Pitaval Polski”, “Na cenzurowanym”), autor adaptacji Teatru TV, wykładowca polskich (ASP Kraków i PWST Kraków) (1971 – 1990) i zagranicznych (Wielka Brytania – 33 college’ów, USA, Meksyk, Niemcy, Włochy, Finlandia, Rosja, Ukraina, Łotwa) (1984 – 2010) uczelni artystycznych, reżyser teatralny, kierownik literacki (Kraków – Teatr STU, Teatr Ludowy, Narodowy Stary Teatr; Szczecin – Teatr Polski, Warszawa – Teatr Rampa) i artystyczny (Teatr Rampa); współpracownik Tadeusza Kantora i aktor Teatru Cricot – 2 (1974 – 1987), krytyk teatralny i filmowy, autor scenariuszy i adaptacji scenicznych (m.in. współautor rewolucyjnych spektakli teatru studenckiego w latach 1969 – 1971: “Spadanie” i “Sennik polski”), autor książek o teatrze (7 książek o Kantorze, w tym 3 w językach obcych, 2 o aktorach) i literaturze (Gombrowicz , Schulz), autor podręcznika o filmie dokumentalnym.
Najważniejsze realizacje w filmie dokumentalnym (spośród 120 zrealizowanych w latach 1973 – 2010):
“Anus Mundi” (1973) – Oświęcim oczyma Wiesława Kielara, operatora filmowego więźnia z pierwszego transportu do Auschwitz; “Szatnia Tadeusza Kantora” (1974) – pierwszy polski film o Teatrze Kantora najczęściej pokazywany film o Kantorze zagranicą;
“Scena kameralna z reżyserem” (1975) – filmowy zapis aktorskich perturbacji Andrzeja Wajdy w telewizyjnej adaptacji “Pogardy” Moravii;
“Witkacy pod namiotem” (1977) – zaliczona do czołowej dwudziestki polskiego dokumentu lat 70-tych anatomia procesu narodzin musicalu “Szalona lokomotywa”;
“Prawo do sceny” (1978) – interwencyjny dokument o niewidomej aktorce, która utraciwszy wzrok w Powstaniu Warszawskim nie zrezygnowała nigdy ze sceny;
“Zawsze w sobotę czyli Pamiętnik Piotra S.” (1981) – film-“półkownik ” ukazujący krakowską Piwnicę pod Baranami” w burzliwym początku lat 80-tych przez pryzmat marzeń i zachowań twórcy tego kabaretu – Piotra Skrzyneckiego;
“Pora na Nikifora” (1985) – socjologicznie wstydliwy dokument recepcji Nikifora;
“Ja – Mistrz” (1986) – twórczy wizerunek gniewnego Tadeusza Kantora w splocie awantur (Nagroda XV Przegladu Filmów o Sztuce – Zakopane 1988);
“Ameryka Allena Ginsberga” (1987) – film – “półkownik”, przywołujący beatnikowską wizję USA;
“W naturze polskiej jest jakiś…błąd” (1988) – dokument fabularyzowany o Włodzimierzu Tetmajerze;
“Kantor on Malczewski: A Personal Vision” (1990) – Malczewski, widziany oczyma Kantora (produkcja dla londyńskiej Barbican Gallery);
“Lechu czyli każdy” (1991) – filmowy zapis “kino-teatru” o Wałęsie
“Edynburga Janusowe Oblicze” (1992) – dwuczęściowy reportaż artystyczny z Festiwalu Sztuki w Edynburgu;
“Vladek” (1993) – filmowy homage a Vladek Sheybal;
“Ten krakowski Kazimierz” (1994) – portret zaniedbanej dzielnicy żydowskiej Krakowa;
“Oskar …Oscar” (1994) – odbrązawiająca postać legendarnego Oskara Schindlera opowieść jego polskich pracowników (Nagroda Publiczności I Ogólnopolskiego Niezależnego Przeglądu Form Dokumentalnych – NURT 95)
“Auschwitz” (1995) – oświęcimski tryptyk, prezentujący historię, teraźniejszość i przyszłość obozu językiem współczesnych wyobrażeń, prostujących wszystkie mity i zakłamania (oficjalny film Państwowego Muzeum Auschwitz- Birkenau);
“Z Wittgensteinem pod prąd” (1996) – reportaż komiczny z dziennikarskiej majówki na Wiśle śladami wielkiego filozofa;
“Ostatnia szansa Wielopola” (1996) – portret upadającej w epoce polskiej transformacji biednej wsi – miejsca narodzin Tadeusza Kantora;
“Akcja: Komin” (1998) – dokumentalna rekonstrukcja słynnej akcji Solidarności – wywieszenia flagi papieskiej na najwyższym kominie Krakowa w czasie pierwszej pielgrzymki Jana Pawła II do Polski;
“Polski Rektor z Łemkowyny” (2000) – portret pierwszego grekokatolickiego rektora UJ – twórcy nowoczesnej polskiej chemii;
“Lot” (2001) – pierwszy polski dokument o całosci dzieła teatralnego Konrada Swinarskiego;
“Wędrówka czyli Życie w Sztuce” (2002) – impresja dokumentalna sumująca życiową i artystyczną drogę Tadeusza Kantora (dokument zrealizowany we współpracy z Festiwalem Kraków 2000 i Instytutem Kultury Polskiej w Londynie, laureat Nagrody L’Ecole de Łódź – Paris 2002)
“Marzec buntu i nadziei” (2003) – próba historycznej weryfikacji Marca 1968 w Polsce poprzez dokonania młodej niezależnej sztuki;
“Sceny z “Umarłej Klasy” (2005) – filmowy zapis unikatowego spektaklu w autentycznej scenerii klasy szkolnej Tadeusza Kantora;
“Brandstaetter Kazimierza Brauna” (2006) – anatomia spektaklu znanego reżysera (produkcja dla Polskiego Wydawnictwa Audiowizualnego);
“Apteka pod Orłem” (2007) – nostalgiczne dokumentalne wspomnienie dziejów polskiej apteki w krakowskim getcie żydowskim i jej bohaterskiego właściciela (Nagroda za najlepszy film dokumentalny – Hollywood Eagle Documentary Award 2008 – Polish Film Festival – Los Angeles 2008);
“Gra o sukces z ratelem w tle” (2008) – dokumentalna rejestracja procesu przywracania do życia grupy społecznie “wykluczonych”;
“Wielka Wojna na Wschodzie” (2009) – 8-odcinkowy cykl filmów dla Discovery Historia – pierwszy polski zapis dokumentarny bitwy polsko-bolszewickiej (1919-1921) (ponad 150 emisji ) wydany osobno na dwóch płytach DVD (2010), a potem jako insert do “Gazety Wyborczej” (2011), (nagroda specjalna Ministra Kultury i Sztuki);
“tadeusz.kantor@europa.pl” (2010) – film o recepcji sztuki Tadeusza Kantora w Europie 20 lat po śmierci.